Sinds 1 januari 2025 is Magda De Meyer de nieuwe voorzitter van de Vlaamse Ouderenraad. Welke ervaringen neemt zij mee naar onze organisatie? Welke thema’s liggen haar nauw aan het hart? En hoe kijkt ze naar de toekomst? Aan de hand van vijf vragen leer je Magda wat beter kennen.  

Wat was je motivatie om voorzitter te worden bij de Vlaamse Ouderenraad?   

Magda: “Ik ben altijd al actief geweest om te proberen mijn steentje bij te dragen aan een warmere en meer solidaire samenleving met extra aandacht voor al wie het moeilijk heeft of gediscrimineerd wordt. Het beeld dat vandaag leeft over ouderen als mensen die geen bijdrage meer kunnen leveren aan de maatschappij en enkel hulpbehoevend zijn en handenvol kosten, is zo compleet fout! Ouderen zijn een vat vol ervaring en moeten niet betutteld worden. Hun levenswijsheid moet absoluut benut worden. Ouderen hebben rechten die al te vaak met de voeten worden getreden. Daar wil ik iets aan doen.” 

Wat zijn belangrijke thema’s die we volgens jou niet mogen loslaten?  

Magda: “Zoals ik al zei is beeldvorming belangrijk. Maar ook een toegankelijke samenleving met een dienstverlening zonder drempels, zowel fysiek als digitaal, moet hoog op de agenda staan.  De blinde digitalisering zorgt ervoor dat een pak mensen in de kou blijven staan, dat is onaanvaardbaar.” 

“Betaalbaarheid is uiteraard ook een thema dat we niet mogen loslaten: prijzen van woonzorgcentra die niet meer haalbaar zijn voor mensen met een doorsnee pensioen, zijn uit den boze. Woonzorgcentra moeten trouwens meer op maat van de bewoner zijn, in al z'n diversiteit.” 

“Daarnaast wonen heel veel ouderen in onaangepaste en energieverslindende woningen. Ook daar moet veel meer aandacht voor zijn. Enerzijds om ouderen toe te laten langer thuis te wonen en anderzijds om hun energiefactuur te drukken. En tot slot: mobiliteit is zeer belangrijk voor ouderen, op dat vlak is er nog heel wat werk bij De Lijn en de NMBS!” 

Je was eerder voorzitter van de Vrouwenraad. Wat neem je uit die ervaring mee naar de Vlaamse Ouderenraad?  

Magda: “Het is heel fijn om met mensen met verschillende achtergronden en overtuigingen samen te werken en te trachten om tot gezamenlijke standpunten te komen die door iedereen worden gedragen. Als alle neuzen in dezelfde richting staan, kunnen we heel veel bereiken. En als je met veel mensen lang genoeg op dezelfde nagel klopt, komt er uiteindelijk schot in de zaak.” 

“Met de vrouwenbeweging hebben we voortdurend het aanhoudend geweld tegen vrouwen aan de kaak gesteld met enquètes, colloquia, individuele verhalen, studies, keiharde cijfers, lobbywerk en acties. Dat heeft geloond: de Zorgcentra na Seksueel Geweld zijn nu structureel verankerd, de Family Jusitice Centers werden uitgebreid en versterkt en daders worden aangepakt. We zijn er zeker nog niet, maar we hebben een tanker kunnen keren. Gezamenlijke actie loont! We moeten als Vlaamse Ouderenraad ook bondgenoten zoeken, samen met jongeren moeten we timmeren aan een leeftijdsvriendelijke samenleving.” 

Waar heb je het meest zin in als voorzitter van de Vlaamse Ouderenraad?   

Magda: “Ik kijk er echt naar uit om samen te werken met alle leden en de medewerkers van de Vlaamse Ouderenraad: allen aan dezelfde kar trekken om tot een leeftijdsvriendelijke samenleving te komen. Ik kijk ook uit naar het overleg met de nieuwe Vlaamse Regering die met een nieuw ouderenbeleidsplan moet komen. Wij hebben alvast een heleboel suggesties om hier een stevig document van te maken met duidelijke doelstellingen en indicatoren, concrete acties en een precieze timing.” 

“Ik wil graag de Ouderenraad ook een grotere zichtbaarheid geven. We zijn lang niet ‘out’ maar vertegenwoordigen een steeds grotere groep in de samenleving, daar moet rekening mee gehouden worden. Wees ervan overtuigd: je zal nog van ons horen!” 

Welke boodschap geef je nu alvast graag mee aan onze maatschappij op het vlak van ouderenbeleid?   

Magda: “Koester ouderen, ze hebben heel wat te bieden. Wist je dat één op de vier vrijwilligers 60-plus is? Zonder hen zouden er heel wat engagementen verloren gaan. Zij zijn het zout der aarde: ze zorgen voor verbinding, warmte en solidariteit.  Bovendien zijn ze een vat vol levenswijsheid: met elke oudere die sterft gaat een bibliotheek in vlammen op.”